Villa De Nil

De woning werd in 1935-1936 ontworpen door Emile De Nil in een modernistische bouwstijl die sterk beïnvloed werd door het romantisch kubisme van de Nederlandse architect W. M. Dudok en de scheepsarchitectuur, de zogenaamde pakketbootstijl. Kenmerkend voor deze bouwstijl zijn het volumespel, de overkragende schilddaken, ingebouwde bloembakken, ronde vensteropeningen als referentie naar patrijspoorten, het gebruik van boegvormige volumes, de toepassing van grafisch metaalwerk, en markante, beeldbepalende schouwvolumes die aan deze van een stoomboot doen denken.

De bouwenveloppe van deze markante interbellum-villa kenmerkt zich door de geschilderde polychromie van houten en metalen onderdelen en door de materiaalpolychromie van de bouw- en afwerkingsmaterialen. De gevels zijn uitgevoerd in een steeds zeldzamer wordende Cimorné Lavé-techniek. Deze techniek bestaat eruit om een cementpleister met decoratieve granulaten, hier natuursteen, aan te brengen op de structuur en vervolgens uit te wassen zodat de granulaten zichtbaar worden. Deze decoratieve beige bepleistering wordt aangevuld met donkerbruin geglazuurde keramische dorpels, plinten, dakpannen en raam- en deuromlijstingen, alsook decoratief metaalwerk en geometrisch glas-in-lood. Als algemeen kleurschema voor deze elementen werden vier hoofdkleuren toegepast: chocoladebruin, beige, mosterdgeel en turquoise.