Landgoed Te Nitterveld

Het landgoed ‘Te Nitterveld’ beslaat een landhuis met omringend park, gelegen op de zogenaamde Muziekberg. Het uitgestrekte park bevat een grote vijver met voormalige watermolen en zogenaamde ‘waterfabriek’, voor het vervaardigen van het mineraalwater ‘Nitterfeldbronnen’.

Locatie Ronse
Programma woning
Opdrachtgever privé
Status opgeleverd
Periode 2005 ― 2010

IN SAMENWERKING

Fotograaf Callebaut Architecten
HC VDK ALGEMEEN ZICHT NOORDGEVEL 10 Op 14

Het landgoed ‘Te Nitterveld’ beslaat een landhuis met omringend park, gelegen op de zogenaamde Muziekberg. Het uitgestrekte park bevat een grote vijver met voormalige watermolen en zogenaamde ‘waterfabriek’, voor het vervaardigen van het mineraalwater ‘Nitterfeldbronnen’.

Het landhuis werd gebouwd in 1899-1902 door wijnhandelaar en likeurstoker Camille Ameye, naar ontwerp van de Brusselse architecten Albert en Alexis Dumont. Het gebouw staat op de plaats van een ouder huis dat, samen met de oude hoevegebouwen, geïntegreerd werd in het nieuwe concept. De architectuur sluit nauw aan bij de ‘De Panne-periode’ van Albert Dumont. Net als de vele cottages aan de kust, wordt Te Nitterveld gekenmerkt door haar bakstenen gevels, ingewikkelde pannendaken met dakkapellen en karakteristieke, uitspringende volumes als steunberen, erkers of de ondertussen verdwenen bordessen en balkons.

Het park werd opgevat als een semi-landschappelijke tuin. Het reliëf van de onmiddellijke omgeving werd grotendeels gerespecteerd en aangelegd met slingerende padden, oorspronkelijk afgeboord met bloemenborders.

Te Nitterveld stond aan het begin van de 20e-eeuw bekend als een artistiek ontmoetingsoord. Zo kwamen onder andere Valerius De Saedeleer en Herman Teirlinck hier van de natuur genieten. Het interieur is bijgevolg een ontmoeting van allerlei kunstvormen zoals muurschilderingen op doek door Clara Voortman en Jean Delvin, mozaïekvloeren met inscripties, een podium met piano van P. Benoit en een luster in de eetkamer gesigneerd door kunstsmid L. Van Boeckel.

In 2000 werd Villa Te Nitterveld met omliggende tuin, toegangshek, vijver en bijgebouwen beschermd als monument. Wat oorspronkelijk gebouwd was als buitenverblijf, bleef tot in 2004 de thuisbasis van de familie Ameye. Op enkele moderniseringswerken na uit de jaren ‘30, was het domein op het moment van de restauratie vrij intact maar zwaar verloederd.

De restauratiecampagne van het landgoed Te Nitterveld begon bij de aankoop in 2004. Het doel was het in ere herstellen van de woning en omgeving naar de originele tekeningen en concepten van de toenmalige tijdsgeest. Allereerst ging het om de primaire vrijwaring van het goed en vervolgens het bewoonbaar maken van de woning. In overleg met de bouwheer werd een gefaseerd meerjarenplan opgesteld om het volledige domein te herwaarderen. Het plan was flexibel opgesteld waarbij jaarlijks aanpassingen konden gebeuren naargelang subsidies en de financiële situatie van de bouwheer.

Uiteindelijk waren twaalf fases nodig om Te Nitterveld opnieuw zijn originele allure te geven. Grote aandacht ging uit naar vooronderzoek, waarop alle verdere ingrepen en visies wetenschappelijk gebaseerd konden worden. Zo werd er een onderhoudsdossier opgesteld voor dakwerken, injectiewerken in de woning en bijgebouwen, en gebeurde er een preventief curatieve behandeling en restauratie van de kapconstructie van de woning. Vervolgens werd het interieur van de bijgebouwen gerenoveerd, alsook het interieur van het landhuis gerestaureerd. Een volgend onderhoudsdossier herstelde de terrassen en keermuren in het park. Vervolgens werd de ‘Waterfabriek’ herbestemd en kregen alle gebouwen op het domein een buitenrestauratie. De monumentale inkompoort werd gerestaureerd als ZEN-monument, waarna de vijver, waterfabriek en een losstaand gebouw op het domein onder handen werden genomen.